Dwoje sług Bożych z Polski na drodze do chwały ołtarzy

Znaleźli się oni w grupie ośmiorga kandydatów na ołtarze, których dekrety beatyfikacyjne zatwierdził 7 lipca papież Franciszek w czasie audiencji, której udzielił prefektowi Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Angelo Amato. Pozostałe osoby pochodzą z Kolumbii (trzy), Hiszpanii (jedna) i Włoch (dwie).

Hanna Chrzanowska była pielęgniarką, instruktorką pielęgniarstwa, prekursorką pielęgniarstwa rodzinnego. W latach 20. i 30. XX w. redagowała miesięcznik "Pielęgniarka Polska", dużo publikowała. W tym samym czasie zbliżała się coraz mocniej do Pana Boga. Pomagała w organizowaniu katolickiego Związku Pielęgniarek Polskich. Po wojnie pracowała w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarsko-Położniczej w Krakowie. Jako kierownik działu pielęgniarstwa społecznego i domowego zwracała uwagę na solidne przygotowanie uczennic do pielęgnowania chorych w warunkach domowych. W tym celu wspólnie z nimi odwiedzała obłożnie chorych. Zmarła 29 kwietnia 1973 r. w wyniku choroby nowotworowej. Jej proces beatyfikacyjny został otwarty 3 listopada 1998 r.

Alojzy Kosiba (właśc. Piotr Kosiba) pochodził z wiejskiej, wielodzietnej rodziny. Od lat dziecięcych interesował się wiarą, służył jako ministrant. Z uwagi na trudną sytuację materialną rodziny podjął naukę rzemiosła szewskiego w Bieczu, gdzie otrzymał dyplom czeladnika. Tam też zetknął się po raz pierwszy z franciszkanami, zwanymi wówczas reformatami, których klasztor często odwiedzał. Po dwóch latach pracy w zawodzie szewca w Tarnowie podjął decyzję o wstąpieniu do zakonu. 21 czerwca 1878 r. w Jarosławiu w obecności gwardiana o. Joachima Maciejczyka OFM nałożył habit zakonny, obierając imię zakonne Alojzy. Wkrótce został przeniesiony do klasztoru w Wieliczce. Zajmował się szewstwem i kwestą na potrzeby zakonu. We wrześniu 1880 r. złożył śluby proste, a 14 maja 1885 r. – wieczyste. W Wieliczce żył modlitwą, bardzo często zanosił ją przed cudownym drewnianym krucyfiksem z XVII wieku Ukrzyżowanego Chrystusa. "Kiedy br. Alojzy otrzymał jakieś większe ilości darów (...), a odwiedzając po kweście różne domy stwierdził, że gdzieś jest bieda i nędza, wtedy obdarował biedniejszych ludzi tym, co otrzymał, tak że niejednokrotnie w czasie swej kwestarskiej wędrówki dużo z otrzymanych darów „zgubił” po drodze na rzecz ubogich, którzy zazwyczaj już wyczekiwali na jego przybycie. Obowiązkowi jednak się nie sprzeniewierzał, bo i do klasztoru zawsze przywiózł dary otrzymane z kwesty" – wspominał jeden z zakonników. O ubogich br. Alojzy troszczył się do ostatnich chwil swego życia: gdy był już śmiertelnie chory i nie mógł spożyć posiłku, poprosił, aby go zaniesiono biednym przy furcie. Jego habit był wyszarzały i połatany. Mieszkał w małej celi, w której znajdowało się proste drewniane łóżko, mały szewski stołek, miednica na taboreciku, mała szafka, na ścianie wieszak oraz krzyż i parę obrazów świętych. W miarę upływu lat stan jego zdrowia ulegał systematycznemu pogorszeniu. Zmarł 4 stycznia 1939 r. Pochowano go na cmentarzu przykościelnym w Wieliczce. Starania o beatyfikację o. Alojzego Kosiby rozpoczęły się w latach 60. XX w.

Dzisiejsze dekrety papieskie:

Cud przypisywany wstawiennictwu:

• Czcigodnej Sługi Bożej Hanny Chrzanowskiej – świeckiej (7 X 1902, Warszawa – 29 IV 1973, Kraków; Polska).

Uznanie męczeństwa Sług Bożych:

• Jezusa Emila Jaramillo Monsalve z Instytut Misji Zagranicznych z Yarumal, biskupa diecezji Arauca; zabitego z nienawiści do wiary w 1989 r. koło miasta Fortul (Kolumbia);
• Piotra Marii Ramíreza Ramosa, kapłana diecezjalnego, zabitego z nienawiści do wiary 10 kwietnia 1948 r. w Armero (Kolumbia)

Uznanie cnót heroicznych Sług Bożych:

• Izmaela Perdomo – arcybiskupa Bogoty (22 II 1872, El Gigante – 3 VI 1950, Bogota; Kolumbia);
• Alojzego Kosiby (w świecie: Piotra), tercjarza franciszkańskiego (29 VI 1855, Libusza – 4 I 1939, Wieliczka; Polska);
• Pauli od Jezusa Gil Cano (2 II 1849, Vera – 18 I 1913, Murcja), założycielka Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Najczystszego Poczęcia (Hiszpania);
• Marii Elżbiety Mazza (21 I 1886, Martinengo – 29 VIII 1950, Bergamo), założycielki Instytutu Sióstr Małych Apostołek Szkoły Chrześcijańskiej (Włochy);
• Marii Krucyfissy od Miłości Bożej (w świecie: Maria Gargani; 23 XII 1892, Morra Irpino (dziś Morra De Sanctis) – 23 V 1973, Neapol), założycielki Zgromadzenia Apostołek Najświętszego Serca (Włochy).