Dobro i Maryja

Ks. proboszcz dr Grzegorz Chojnicki na tle kościoła parafialnego

Gmina Dobre jest krajobrazowo pięknie ukształtowana, poprzecinana niewielkimi rzeczkami. Szczególnie atrakcyjne doliny tworzą rzeki Rządza i Ossownica. Wokół rozciągają się pola uprawne, połowa miejscowej ludności zajmuje się rolnictwem.

Parafia liczy 4861 wiernych, a oprócz miejscowości Dobre tworzy ją 28 wsi. – Rysem naszej parafii jest maryjność, w prawie każdej miejscowości istnieje koło różańcowe. Na terenie gminy liczne są kapliczki, przy których w okresie letnim parafianie zbierają się na nabożeństwa majowe i czerwcowe – mówi ks. proboszcz Grzegorz Chojnicki.

Prężnie działa rada parafialna, która zajmuje się również działalnością charytatywną. – Co roku w adwencie zbieramy produkty żywnościowe, aby wesprzeć potrzebujących pomocy w czasie świąt Bożego Narodzenia – relacjonuje ks.Chojnicki. Jak podkreśla, większość wiernych za przykładem patrona parafii św. Mikołaja jest ofiarna i pomocna. – Są wrażliwi na inicjatywy dobroczynne, potrafią dzielić się z potrzebującymi – chwali ks. Grzegorz. Są otwarci także na potrzeby parafii – kiedy w kościele są do wykonania prace techniczne, zawsze znajdą się chętni mężczyźni.

Dobrze układa się współpraca z Ochotniczą Strażą Pożarną. Ks. proboszcz jest honorowym członkiem straży.

– Od sierpnia w parafii pracuje ks. wikariusz Adrian Sabała. Prowadzi grupy młodzieżowe: ministrantów i Ruch Światło-Życie, opiekuje się Bractwem Adoracyjnym, głosi katechezy dla dorosłych – wylicza ks. proboszcz.

Dobrzańskie Bractwo Adoracyjne kontempluje Najświętszy Sakrament w każdy piątek miesiąca po ostatniej Mszy św. do godziny 21.00. Spotkania Bractwa kończą się apelem jasnogórskim. Rzadko spotykaną wspólnotą formacyjną w parafiach jest Ruch Szensztacki. Rozwijanie duchowości chrześcijańskiej poprzez osobistą relację z Maryją w tym ruchu zainteresowało sporą grupę parafian. Rodziny stają się małym domowym Kościołem. Modlą się wspólnie także przed peregrynującym stale w domach obrazem Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej, patronki Ruchu Szensztackiego.

Parafia Dobre ma wartą uwagi wielowiekową historię. W XVI w. na mocy zezwolenia króla Zygmunta I Starego podstoli zakroczymski Jan Dobrzyniecki na swoich dobrach zwanych Ossowno założył na prawie niemieckim miasto Dobre, które było w tym czasie ważnym ośrodkiem rzemieślniczo-handlowym, zamieszkiwanym przez ok. 800 osób. Podstoli, przy udziale Mateusza z Brzozowicy, ufundował kościół pod wezwaniem św. Stanisława. Parafia została erygowana w 1530 roku przez bp. poznańskiego Jana Latalskiego.

Obecny kościół parafialny pw. św. Mikołaja Biskupa został zbudowany w latach 1873-1878, według projektu Bolesława Podczaszyńskiego, w miejsce drewnianego kościoła pw. św. Stanisława, który spłonął w 1873 r. Świątynia powstała z fundacji Kamili Jaźwińskiej, dziedziczki Rudzienka. 31 sierpnia 1878 r. kościół poświęcił ks. Stanisław Chromiński, dziekan radzymiński, a konsekrował bp Wincenty Teofil Popiel-Chościak dnia 10 maja 1886 r.

Świątynia ma niespotykaną regionalną formę. Kościół zbudowany jest na planie prostokąta, ma tylko jedną nawę i trójboczne prezbiterium, posiada rzadko spotykany drewniany sufit. – Ściany pokryte są polichromiami ze scenami biblijnymi, wykonanymi techniką stosowaną często we włoskiej architekturze renesansowej sgraffito, która polega na nałożeniu na mur kilku kolorowych warstw tynku lub gliny i wyskrobywaniu w jeszcze nie stwardniałych warstwach wierzchnich wielobarwnych wzorów, powstających przez odsłanianie warstw spod spodu – opowiada ks. Chojnicki.

Kościół posiada trzy ołtarze: główny Niepokalanego Poczęcia z relikwiami pierwszego stopnia św. Justyna, św.Romana, św. Grzegorza i św. Agnieszki, a także dwa boczne: Krzyża Świętego i św. Stanisława Biskupa i Męczennika, gdzie w niszach ołtarzowych znajdują się relikwiarze św. Jana Pawła II i św. Maksymiliana Kolbego. – W kościele znajduje się ołtarz soborowy, który jest ostatnim dziełem prof. Jerzego Machaja – opowiada ks. proboszcz Grzegorz Chojnicki.

Ziemia mińska to rodzinne strony Konstantego Laszczki, wybitnego rzeźbiarza, malarza, grafika, profesora i rektora ASP w Krakowie. Artysta przyszedł na świat i mieszkał w parafii w Makowcu Dużym w powiecie mińskim. W kościele w Dobrem znajdują się dwie prace Konstantego Laszczki: „Św. Antoni” na drewnie orzechowym z 1935 r. oraz „Madonna z Dzieciątkiem” na terakocie z 1930 r. Warto wybrać się do Dobrego, by zobaczyć więcej prac artysty w istniejącym tu od 1971 r. Społecznym Muzeum Konstantego Laszczki.