29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Dekalog: Papież na Agrykoli

Ocena: 0
1809

 

Wzruszające były słowa Jana Pawła II, kiedy mówił o towarzyszeniu swojemu narodowi w tym stojącym przed nami egzaminie: „(…) modlę się razem z wami o ten egzamin z wolności, który jest przed wami. Przeżywam wspólnie z wami trudności, które są nowe i często nieoczekiwane. Trudności, które są w nas, w każdym z nas i we wszystkich. Drodzy bracia i siostry, ja jestem jednym z was. Byłem stale, na różnych etapach, i jestem teraz. Ja kocham mój naród, nie były mi obojętne jego cierpienia, ograniczenia suwerenności i ucisk – a teraz nie jest mi obojętna ta nowa próba wolności, przed którą wszyscy stoimy”.

 


PRZYKAZANIE MIŁOŚCI

Znaczna część kazania była katechezą, jak realizować przykazanie miłości: „(…) człowiek – obraz Boga i Jego podobieństwo – nie urzeczywistni siebie «inaczej jak tylko przez bezinteresowny dar z siebie samego» (Gaudium et spes, 24). A więc – nie egoizm, nie szybki sukces ekonomiczny (za każdą cenę), nie praktyczny materializm (można by tę listę pomnożyć)… Ale gotowość dawania siebie, postęp moralny, odpowiedzialność. (…) Chcę wam dzisiaj, bracia i siostry, zostawić jakby dodatkową zachętę do takiej miłości, która Bogu chce oddać całego siebie, a bliźniego miłuje jak siebie samego”.

Papież podkreślał, że przykazanie miłości w każdym swoim wymiarze jest odniesione do ludzkiej woli, która jest wolna. To od niej zależy, czy człowiek nada swym uczynkom i postawie kształt miłości czy egoizmu, obojętności na potrzeby drugiego i na dobro wspólne, nienawiści lub zdrady.

Papież w homilii nieustannie wzmacniał wołanie o przykazanie miłości postawami bohaterów z dziejów Warszawy i Polski, w tym beatyfikowanego podczas Eucharystii na Agrykoli franciszkanina o. Rafała Chylińskiego.

Papieska refleksja sięgała głęboko, kiedy Jan Paweł II przestrzegał przed trendami laicyzacji, która owładnęła zachodnią Europę: „Chrystus jako sprawca ducha europejskiego, jako sprawca tej wolności, która w Nim ma swój zbawczy korzeń, został wzięty w nawias i zaczęła się tworzyć inna mentalność europejska, mentalność, którą krótko można wyrazić w takim zdaniu: «Myślmy tak, żyjmy tak, jakby Bóg nie istniał». Oczywiście, skoro Chrystus został wzięty w nawias, a może nawet postawiony poza nawiasem, to przestał też istnieć Bóg. Bóg jako Stwórca może być daleki: Stwórca, ale bez prawa do interwencji w życie człowieka, dzieje człowieka. Żyjmy tak, jakby Bóg nie istniał. To jest też część ducha europejskiego. Część europejskiej nowożytnej tradycji”.

Ostatnie słowa papieskiej homilii jak klamrą spinały wołanie sprzed dwunastu lat w stolicy. „«Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej Ziemi!» Nie przestaję ufać Duchowi Świętemu. «Ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, sam go dokona» (por. Flp 1, 6). Wierzę i ufam: sam go dokona. Wy nie przeszkadzajcie Mu, współpracujcie z Nim, bo jesteśmy wszyscy powołani, aby stawać się współpracownikami Boga”.

 


DWA DNI W STOLICY

Dwudniowy pobyt papieża w Warszawie obfitował w spotkania z wieloma środowiskami. Pierwszego dnia, po wizycie w Belwederze i poświęceniu kaplicy prezydenta RP, papież spotkał się w Zamku Królewskim z władzami III Rzeczypospolitej. Stamtąd przeszedł pieszo do archikatedry św. Jana na nabożeństwo z uroczystym „Te Deum” w dwóchsetlecie Konstytucji 3 maja. Wychodząc z archikatedry, zatrzymał się przy sarkofagu Prymasa Tysiąclecia. Tego dnia spotkał się jeszcze w rezydencji arcybiskupów przy ul. Miodowej z grupą parlamentarzystów prowadzących prace legislacyjne w sprawie ochrony życia poczętego, nawiedził katedrę polową, w bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa odprawił Mszę św. na rozpoczęcie II Synodu Plenarnego w Polsce. Z kolei wieczorem udał się do Nuncjatury Apostolskiej w Warszawie na spotkanie z korpusem dyplomatycznym i do Teatru Wielkiego na spotkanie ze światem kultury. Niedzielny poranek rozpoczął się w nuncjaturze, gdzie zaproszono przedstawicieli wspólnoty żydowskiej. W ewangelickim kościele Trójcy Świętej miało miejsce spotkanie z przedstawicielami Kościołów należących do Polskiej Rady Ekumenicznej, a przed opuszczeniem Polski Jan Paweł II spotkał się z Konferencją Episkopatu.

Pożegnanie papieża na warszawskim lotnisku Okęcie nie miało charakteru oficjalnego, bo 13 sierpnia Jan Paweł II przybył na drugą część pielgrzymki. Na Jasnej Górze odbyły się w tym czasie Światowe Dni Młodzieży.

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:

Dziennikarka, absolwentka SGGW i UW. Współpracowała z "Tygodnikiem Solidarność". W redakcji "Idziemy" od początku, czyli od 2005 r. Wyróżniona przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich w 2013 i 2014 r.

- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter