Biskupi ujednolicili teksty wybranych modlitw

16. uzupełnienie formuł końcowych Litanii loretańskiej „ad libitum”

W Litanii Loretańskiej przyjmuje się możliwość używania tradycyjnych formuł końcowych dostosowanych do okresu liturgicznego, na podstawie zatwierdzonego przez Kongregację Kultu Bożego w 1963 r. tekstu z „Collectio Rituum” oraz Wykazu odpustów. Oprócz aktualnie używanego wersetu „Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko…” i modlitwy „Wszechmogący Boże” (lub „Łaskę Twoją”) można stosować w modlitwie także poniższe warianty (dostosowane do brzmienia aktualnego Mszału):

W okresie Adwentu

    Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi.
    I poczęła z Ducha Świętego.

Módlmy się. Boże, z Twojej woli za zwiastowaniem anielskim odwieczne Słowo przyjęło ludzkie ciało w łonie Najświętszej Maryi Panny, † spraw, aby wspomagało nas wstawiennictwo Dziewicy, * w której Boże macierzyństwo głęboko wierzymy. Przez Chrystusa, Pana naszego. W. Amen.

W okresie Narodzenia Pańskiego

    Po porodzeniu, Panno, nienaruszoną zostałaś.
    Bogurodzico, przyczyń się za nami.

Módlmy się. Boże, Ty przez dziewicze macierzyństwo Najświętszej Maryi Panny obdarzyłeś ludzi łaską wiecznego zbawienia, † spraw, abyśmy doznawali orędownictwa Tej, * przez którą otrzymaliśmy Twojego Syna, Dawcę życia wiecznego. Który z Tobą żyje na wszystkie wieki wieków. W. Amen.

W Okresie Wielkanocy

    Raduj się i wesel, Panno Maryjo, alleluja.
    Bo zmartwychwstał Pan prawdziwie, alleluja.

Módlmy się. Boże, Ty przez zmartwychwstanie Twojego Syna, naszego Pana, Jezusa Chrystusa, przywróciłeś radość światu, † spraw, abyśmy przez Jego Matkę, Dziewicę Maryję, * osiągnęli szczęście życia wiecznego. Przez Chrystusa, Pana naszego. W. Amen.

17. Norma dotycząca łamania tekstu

Księgi liturgiczne podają różne formy łamania tekstu modlitw. Łamanie tekstu i układ linii nie należą do elementów istotnych, dlatego wydawcy mogą je stosować zgodnie z potrzebą, np. w wielu liniach dla łatwiejszej recytacji lub w tekście ciągłym dla zaoszczędzenia miejsca w druku.

[1]„Wybaw nas ode złego” pojawia się tylko w Mateusza 6, 13. U Mateusza „poneros” pojawia się 3 razy w kontekście osobowego zła, w większości przypadków oznacza sytuacje od której ktoś może doznać zła, krzywdy. Może stać za nimi osobowe zło, ale to zawężenie znaczenia. Komentatorzy dopuszczają osobowe zło ale się do niego nie ograniczają.