Areopagi misyjne

Do kogo dziś w sposób szczególny Kościół adresuje misje?

Misje są zaadresowane do każdego człowieka. W „Evangelii gaudium” papież Franciszek wymienia trzy etapy nowej ewangelizacji: do tych, którzy są w Kościele, razem z wiernymi świeckimi, do ochrzczonych, którzy odeszli od Boga i Kościoła, do ludzi nie znających jeszcze Chrystusa – i to jest właściwe misyjne zaangażowanie Kościoła.

Co najbardziej określa współczesne obszary misyjne?

Misje są zanurzone w rzeczywistości współczesnej, a tę charakteryzuje globalizacja i swoista homogenizacja kultury. Dostrzegamy szanse i zagrożenia związane z globalizacją. Szanse polegają na tym, że ludziom łatwiej jest się porozumieć; zagrożenia widać chociażby w narzucaniu jednego stylu życia i negowaniu tego, co wartościowe i piękne w różnych kulturach. Współczesną rzeczywistość cechuje również niebywały postęp techniczny, zwłaszcza w sposobach komunikowania się. Smartfon i internet dogłębnie zmieniły nasze relacje społeczne.

Jak realizować zadania misyjne w sytuacji rozdźwięku między Ewangelią a normami kulturowymi?

Każdy misjonarz posłany do obszaru innej kultury, tradycji, zwyczajów winien w pierwszej kolejności poznać tę kulturę, zwyczaje, religie. Wzorem dla wszystkich misjonarzy jest św. Paweł, głoszący Ewangelię w Atenach, na Areopagu. Bardzo ważny jest proces inkulturacji w głoszeniu Chrystusa. Inkulturacja wskazuje na głęboki proces wewnętrznego przenikania, zakorzenienia, wcielenia Ewangelii w kulturę ludzką. A więc jest dogłębnym przenikaniem Ewangelii w kulturę ludzką, wnosi w nią coś, czego w niej dotychczas nie było, i ubogaca tę kulturę, nie niszcząc w niej niczego, co wartościowe.

Które formy zaangażowania misyjnego są najpilniejsze?

W myśl papieża Franciszka potrzebni są ewangelizatorzy nowej ewangelizacji, ewangelizatorzy z Duchem, którzy wychodzą, są w drodze, idą na peryferie, niosą Chrystusa aż na krańce ziemi – a są nimi te miejsca, gdzie brakuje miłości, nadziei. Ewangelizatorzy z Duchem to ewangelizatorzy, którzy się modlą i pracują. W tym zaangażowaniu misyjnym najistotniejsze jest, aby każdy miał świadomość, że z chrztu świętego i bierzmowania jest uczniem misjonarzem.

Główne formy to modlitwa za misje, ofiarowanie cierpień i niedostatków życiowych w duchu solidarności z misjonarzami oraz pomoc materialna, bez której misjonarze nie mogliby prowadzić dzieł ewangelizacyjnych, medycznych, edukacyjnych i charytatywnych. Ważną rolę do odegrania w animacji misyjnej mają media, które przybliżają rzeczywistość misyjną i otwierają oczy na potrzeby misjonarzy.

W czym przejawia się nawrócenie misyjne postulowane przez Ojca Świętego?

Papież Franciszek mówi o całkowitej zmianie naszego podejścia do duszpasterstwa. Chce, byśmy odchodzili od pielęgnowania „stanu posiadania”, unikali pokusy konserwowania starego porządku rzeczy. Trzeba dynamizmu, świeżości wiary, osobistego zaangażowania w dzielenie się Chrystusem z innymi. Kościół nie może stać z boku i narzekać na dokonujące się przemiany, ale powinien iść do ludzi. Mieć odwagę dzielenia się Chrystusem. Stąd papież często mówi o pójściu na peryferie – tam, gdzie Chrystusa brakuje.

Punktem wyjścia nawrócenia misyjnego całego Kościoła jest nasze osobiste nawrócenie – przylgnięcie do Chrystusa, komunia z Nim. Bez tego zjednoczenia trudno mówić o misjach.

Co papież Franciszek zaleca i proponuje misjonarzom?

Papież mocno akcentuje komunię z Chrystusem i pełnienie woli Bożej przez misjonarzy. Misje nie są ich misjami, ale prowadzi je Duch Święty. Papież Franciszek uważa, że misje to sprawa entuzjazmu. Mówi: Nie pozwólcie się okraść z entuzjazmu! Nie bądźcie misjonarzami o twarzy z Wielkiego Piątku, ale z Niedzieli Zmartwychwstania! Bądźcie misjonarzami Kościoła, który wychodzi na ulice, poraniony, zabrudzony, ale żywy. Zachęca do śmiałości w prowadzeniu innych do Chrystusa.