Abp Gądecki: dziękujemy Wam rolnicy za Waszą trudną pracę

Publikujemy pełny tekst homilii:

Spotykamy się dzisiaj na dożynkach, podczas których chcemy podziękować Bogu i rolnikom za tegoroczne plony. Przynosimy chleby żniwne, wieńce, warzywa, owoce i kwiaty, a wraz z nimi cały trud pracy rolników, aby przez ręce Maryi Niepokalanej wyrazić dobremu Bogu nasz hołd wdzięczności za tegoroczne plony ziemi oraz prosić Go o dalsze błogosławieństwo w dalszej pracy na roli i prowadzeniu gospodarstw. Gromadzimy się dzisiaj na Pólku, aby oddać cześć tej niezwykle ważnej dziedzinie ludzkiej aktywności, jaką jest rolnictwo. Oddać cześć rolnictwu, które znaczy dla ludzkości więcej niż lądowanie człowieka na księżycu. Bez rolnictwa nie rozwinęłaby się bowiem żadna ludzka cywilizacja.

Święto Plonów ma nie tylko swoje bogate dzieje, ale ma również swoje miejsce w Biblii. Aby jako chrześcijanie głębiej zrozumieć sens tego święta, rozważmy – w świetle Pisma Świętego – trzy różne rodzaje tego święta a mianowicie: święto plonów materialnych, święto plonów duchowych i święto plonów czasów ostatecznych.

1.  ŚWIĘTO PLONÓW MATERIALNYCH  

a. Pierwsze to święto plonów ziemi. Tu warto zauważyć, że żadna inna forma aktywności ludzkiej nie jest tak szeroko opisana w Biblii jak właśnie rolnictwo.

O zajęciach rolniczych wspomina się już na pierwszych stronach Księgi Rodzaju (Rdz 2,15; 4,2; 9,20), a pierwszy opis stworzenia naszych prarodziców zawiera w sobie coś, co przypomina najstarsza konstytucję rolnika: „Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: ‘Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; ….’ I rzekł Bóg: ‘Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem…’” (Rdz 1,27-29).

Ale ten związek ziemianina z ziemią jeszcze wyraźniej podkreśla drugi opis stworzenia człowieka: „Gdy Pan Bóg uczynił ziemię i niebo, nie było jeszcze żadnego krzewu polnego na ziemi, ani żadna trawa polna jeszcze nie wzeszła – bo Pan Bóg nie zsyłał deszczu na ziemię i nie było człowieka, który by uprawiał ziemię (?ργ?ζεσθαι τ?ν γ?ν; qui operaretur humum) i rów kopał w ziemi, aby w ten sposób nawadniać całą powierzchnię gleby – wtedy to Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą” (Rdz 2,4-7).

Z tej samej Księgi Rodzaju dowiadujemy się, że dzisiejsi rolnicy trudnią się zawodem praktykowanym po raz pierwszy przez Kaina: „Abel był pasterzem trzód, a Kain uprawiał rolę (?ν ?ργαζ?μενος τ?ν γ?ν; et Cain agricola)” (Rdz 4,2).

b. Religijnym zwieńczeniem zbiorów starotestamentalnego rolnika było Święto Plonów. To jedno z trzech – obok Święta Paschy (Pesach) i Święta Namiotów (Sukkot) – najważniejszych świąt Izraela. W to święto Izraelita – mieszkający na terenie ojczystego kraju – zobowiązany był do odbycia pielgrzymki do świątyni jerozolimskiej, aby „stawić się przed Bożym obliczem”.

Księga Kapłańska wymienia zaś poszczególne dary ofiarne, jakie winny zostać złożone w świątyni przy tej okazji: „Przyniesiecie z waszych siedzib po dwa chleby do wykonania nimi gestu kołysania, każdy z dwóch dziesiątych efy najczystszej mąki, kwaszone. To będą pierwociny dla Pana.

Oprócz chleba złożycie w ofierze siedem baranków bez skazy, jednorocznych, jednego młodego cielca i dwa barany. One będą ofiarą całopalną dla Pana razem z ofiarą pokarmową i z ofiarą płynną. Będzie to ofiara spalana, miła woń dla Pana.

Ofiarujecie też jednego kozła jako ofiarę przebłagalną i dwa baranki jednoroczne jako ofiarę biesiadną. Kapłan wykona nimi przed Panem gest kołysania razem z chlebami pierwocin, razem z dwoma barankami. Będzie to rzecz poświęcona Panu, przeznaczona dla kapłana. Tego samego dnia zwołacie lud. Będzie to dla was zwołanie święte. Nie będziecie wykonywać tego dnia żadnej pracy. Jest to ustawa wieczysta we wszystkich waszych siedzibach, dla waszych pokoleń” (Kpł 23,17-21; por. Lb 28,27-31).

Łatwo zauważyć, że nakaz ten obowiązywał tak długo, jak długo istniała świątynia jerozolimska. Razem z jej zniszczeniem skończyła się też możliwość pielgrzymowania do Jerozolimy i składania darów ofiarnych w Święto Żniw.

Gdy idzie o polskich rolników to święto plonów ziemi nie zapowiadało się obiecująco w  początkach tego roku. Bezśnieżna zima, wiosna bez opadów deszczu a w konsekwencji wysuszona ziemia były złym prognostykiem dla tegorocznych plonów. Na dodatek pojawiła się epidemia, a wraz z nią restrykcje w przemieszczaniu się, co w początkowej fazie prac polowych niejednemu rolnikowi utrudniało dotarcie do pól. Ale miłosierny Stwórca wysłuchał modlitwy rolników i ostatecznie prace polowe zakończyły się bardzo dobrymi zbiorami, za które trzeba Bogu dziękować.