28 marca
czwartek
Anieli, Sykstusa, Jana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Abp Gądecki: aborcja jest pogwałceniem fundamentalnego prawa człowieka do życia

Ocena: 0
1351

„Rezolucja Parlamentu Europejskiego przyjmująca proaborcyjny raport Chorwata Matića jest pozbawiona mocy prawnej i przekracza wszelkie granice etyczne" – uważa abp Stanisław Gądecki. Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski w sanktuarium Matki Bożej Ucieczki Grzeszników w Wieleniu w archidiecezji poznańskiej przypomniał, że każdy człowiek ma prawo do życia.

Fot. BP KEP, episkopat.pl

W homilii metropolita poznański poruszył temat tzw. raportu Chorwata Matića przegłosowany większością głosów 24 czerwca w Parlamencie Europejskim.

Dokument ten dotyczy «zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego kobiet». Już sama jego nazwa bardziej przypomina język charakterystyczny dla hodowli bydła, niż rozwoju człowieka. Jest to rezolucja, która przekroczyła wszelkie dotychczasowe granice etyczne, po raz pierwszy bowiem w tym dokumencie aborcję nazwano prawem człowieka

– mówił abp Gądecki.

W związku z tym trzeba najpierw podkreślić, iż rezolucja ta wykroczyła poza swój mandat, zajęła się bowiem takimi kwestiami jak zdrowie, edukacja seksualna i przekaz życia a także aborcja, które należą do kompetencji legislacyjnych państw członkowskich. Jest to pogwałcenie Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i kluczowych traktatów, a także orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej

– podkreślił hierarcha.

Przewodniczący Episkopatu zauważył, że „organizacje, którym zależy na wprowadzeniu tego typu zmian w prawie, zdają sobie sprawę, że nie są w stanie przekonać do swoich poglądów mieszkańców na poziomie lokalnym, dlatego przyjęły strategię odgórnego wprowadzania swoich pomysłów, przy wykorzystaniu instytucji międzynarodowych i ich autorytetu”.

Zważywszy, że Unia działa wyłącznie w granicach kompetencji przyznanych jej przez państwa członkowskie w traktatach, a wszelkie kompetencje nieprzyznane Unii w traktatach należą? do państw członkowskich, oraz mając na uwadze, że kompetencja w zakresie ochrony zdrowia nigdy nie została przekazana Unii Europejskiej, a więc należy ona do wyłącznych kompetencji państw członkowskich, można tym samym uznać, że autorzy rezolucji wezwali do naruszenia prawa unijnego

– mówił abp Gądecki.

„Autorzy rezolucji – posługując się wypaczoną koncepcją praw człowieka oraz sugerując nie tylko, że istnieje coś takiego jak «prawo do aborcji», ale że jest to jedno z uznanych praw człowieka – nie wspominają wcale, że żaden z międzynarodowych dokumentów nie mówi o istnieniu takiego prawa, łącznie z dokumentami przywołanymi przez autorów rezolucji” – podkreślił metropolita poznański.

We wspomnianej rezolucji skrytykowano też tzw. klauzulę sumienia, dzięki której lekarze mogą odmówić aborcji, gdy sprzeciwia się to ich przekonaniom. Eurodeputowani stwierdzili bowiem, że lekarze powołujący się na klauzulę sumienia uderzają w prawa kobiet. W ten sposób jej autorzy usiłują wykluczyć z zawodu ginekologa wszystkich ludzi wierzących, jeśli nie złamią oni swojego sumienia i nie zaczną zabijać na żądanie

– zaznaczył przewodniczący Episkopatu.

Abp Gądecki w świetle nauczania Kościoła przypomniał też, że aborcja jest przejawem najbardziej niesprawiedliwej dyskryminacji, jest zawsze pogwałceniem fundamentalnego prawa człowieka do życia, tym bardziej odrażającym, że dotyczy życia człowieka najsłabszego i całkowicie bezbronnego.

Sanktuarium Matki Bożej Ucieczki Grzeszników w Wieleniu Zaobrzańskim to jedno z najważniejszych miejsc pielgrzymkowych w zachodniej Wielkopolsce. Cudowną figurę Maryi wykonaną z pnia lipowego w XV wieku koronowano papieskimi koronami w 2005 r. Ośmiodniowy odpust na przełomie czerwca i lipca gromadzi tysiące pątników z Wielkopolski i Dolnego Śląska.

Fot: sanktuariumwielen.pl

Przeczytaj także:

Publikujemy pełną treść homilii:

Bóg miłuje życie – szatan je nienawidzi

XIII Niedziela zwykła (Wieleń Zaobrzański – 27.06.2021)

Podobnie jak co roku przybywamy dzisiaj do wieleńskiego sanktuarium, aby tutaj oddać Tobie cześć Maryjo, Ucieczko Grzeszników, aby umocnić nasze siły duchowe, aby od Ciebie uczyć się Chrystusowej postawy wobec życia, aby tutaj uczyć się Kościoła.

Przy tej okazji chcemy dziś rozważyć trzy sprawy: Boga miłującego życie, Jezusa miłującego życie oraz szatana nienawidzącego życia.

1. BÓG MIŁUJE ŻYCIE (Mdr 1,13-15; 2,23-24)

Pierwszy temat to Bóg miłujący życie. Liturgia słowa dzisiejszej niedzieli rozpoczyna się Księgą Mądrości. Jej autor przedstawia nam Boga jako żyjącego i miłującego życie.

„Bóg stworzył człowieka do szczęścia i życia, ale wskutek grzechu pojawiły się na świecie choroba i śmierć (por. Mdr 2,23-24). Jednak Ojciec życia jest lekarzem człowieka w całym tego słowa znaczeniu i nieustannie pochyla się z miłością nad ludzkością, która cierpi” (Verbum Domini, 106).

On przeznaczył nas do wiecznej wspólnoty, do wiecznej komunii ze sobą, do życia wiecznego. „Do nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka – uczynił go obrazem swej własnej wieczności”. To życie wieczne nie jest „ciągiem następujących po sobie dni kalendarzowych, ale czymś, co przypomina moment ostatecznego zaspokojenia, w którym pełnia obejmuje nas, a my obejmujemy pełnię. Byłby to moment zanurzenia się w oceanie nieskończonej miłości, w którym czas – przed i potem – już nie istnieje” (Benedykt XVI, Spe salvi, 12).

2. JEZUS MIŁUJE ŻYCIE (Mk 5,21-43)

Druga sprawa to Jezus miłujący życie. Jako przykłady Jego umiłowania życia słyszymy o dwóch cudach dokonane przez Niego: uzdrowienie starej kobiety cierpiącej dwanaście lat na krwotok (5,25-34) oraz wskrzeszenie dwunastoletniej dziewczynki, córki przełożonego synagogi (5,21-24.35-43). Oba cuda dokonane przez Jezusa potwierdzają, że jest On Uzdrowicielem i Wskrzesicielem ludzkiego życia.

a. Narracja o cudownym uzdrowieniu starej kobiety rozpoczął się od opisu choroby i jej dramatycznej sytuacji (cierpienie oraz bezużyteczne wydatki). Jej choroba uczyniła ją ponadto – z powodu upływu krwi – osobą nieczystą (Kpł 12,1-8; 15,19-30). W takiej sytuacji usłyszała ona wieści o Jezusie Uzdrowicielu i kierując się wiarą w to, że kontakt z Nim może ją uleczyć, przyszła do Niego i dotknęła Jego płaszcza. Kobieta od razu została całkowicie uzdrowiona. Cud dokonał się – bez żadnego słowa czy gestu ze strony Pana Jezusa – poprzez samo dotknięcie Jego płaszcza.

Następnie uzdrowiona kobieta – w geście skruchy – padła przed Jezusem, wyznając Mu całą prawdę o cudzie, jakiego doświadczyła. „On zaś rzekł do niej: ‚Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju i bądź uzdrowiona ze swej dolegliwości!'”. Silna wiara chorej kobiety doprowadziła ją do odzyskania zdrowia fizycznego (por. Mk 10,52). „Wiara uleczyła w jednej chwili to, co sztuka medyczna nie potrafiła wyleczyć przez dwanaście lat” (Piotr Chryzolog, Kazanie 33).

b. Drugi cud dotyczył wskrzeszenia małej dziewczynki, córki Jaira. „Gdy On jeszcze mówił, przyszli ludzie od przełożonego synagogi i donieśli: ‚Twoja córka umarła, czemu jeszcze trudzisz Nauczyciela?’ Lecz Jezus słysząc, co mówiono, rzekł przełożonemu synagogi: ‚Nie bój się, wierz tylko!”. Zachęcił On przełożonego synagogi do porzucenia strachu oraz do wiary. Krzyk rozpaczy ojca był prostą formą wiary (Hieronim). Potem Jezus oznajmił zgromadzonym, że dziewczynka nie umarła tylko „śpi” (w tekstach biblijnych słowo „spać” stanowi czasami synonim śmierci – Dn 12,7; Ps 88,6; 1 Tes 5,10). Jezus chce przez to powiedzieć, że córka Jaira nie umarła w sensie ostatecznym.

Reakcją żałobników na śmierć dziewczynki jest wyśmiewanie Jezusa. Oni nie wierzą w boską moc Uzdrowiciela. Wtedy Jezus – biorąc dziewczynkę za rękę – wypowiada aramejską formułę: Talitha kum. Ten aramejski czasownik odpowiada greckiemu słowu egeiro (czyli „powstań”), którym to słowem Ewangelie opisują zmartwychwstania Chrystusa. Słowa „Dziewczynko, wstań” odsyłają nas do liturgii chrztu, w której moc Jezusa czczona jest jako moc przywracająca życie: „Zbudź się, o śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus” (Ef 5,14). „Dziewczynka natychmiast wstała i chodziła, miała bowiem dwanaście lat. I osłupieli wprost ze zdumienia”. Jadła, aby potwierdzić, że rzeczywiście powstała z martwych (Hieronim), a jej zmartwychwstanie nie było tylko złudzeniem (J 12,2).

Podczas tych cudów Jezus przekroczył wszelkie prawa żydowskie dotyczące czystości rytualnej, dał się bowiem dotknąć nieczystej kobiecie i sam dotknął zmarłego ciała dziewczynki. Chce przez to pokazać, że miłość przezwycięża wszelką nieczystość rytualną a osoba ludzka ważniejsza jest niż ludzkie przepisy. Uzdrawiając i wskrzeszając umarłych Jezus jawi się tu jako Lekarz i Dawca życia (por. ks. Mirosław Stanisław Wróbel).

PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 28 marca

Wielki Czwartek
Daję wam przykazanie nowe,
abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 13, 1-15
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter