85 lat temu Jezus objawił się św. Faustynie

Eugeniusz Kazimirowski, Jezu ufam Tobie (fragment, 1934)

– Jezus żąda, byśmy czynili miłosierdzie – podkreślił w katedrze płockiej abp Hoser.

Mszę świętą koncelebrowali biskup płocki Piotr Libera i biskup pomocniczy w Płocku Roman Marcinkowski. Obecny był również biskup nominat Mirosław Milewski.

Na wstępie Mszy święte bp Piotr Libera stwierdził, że nie sposób odpowiedzieć na intrygujące pytania, dlaczego Jezus Miłosierny 22 lutego 1931 roku wybrał Płock na miejsce swojego pierwszego objawienia. Odprawiona tego dnia Najświętsza Ofiara ma charakter uwielbienia Boga, który jest „łaskawy, pełen miłosierdzia”, dziękczynienia, że Bóg wybrał Płock, w którym „wszystko się zaczęło” i przebłagania za grzechy przeciwko Miłości miłosiernej.

Abp Henryk Hoser w homilii przypomniał, że w Płocku 85 lat temu zmienił się bieg życia siostry Faustyny. Otrzymała od Jezusa polecenie, które ją zupełnie przerastało. Powierzono jej misję, której nie potrafiła wykonać. Przez pół roku w każdą sobotę chodziła do malarza Eugeniusza Kazimirowskiego, aby podjął się malowania obrazu. To był jedyny obraz wykonany pod jej dyktando, ale Faustyna czuła się zawiedziona: widziała coś innego.

– Jezus odpowiada jej, że nie w piękności farby jest piękność tego obrazu, ale w Jego łasce. To jest obraz wyjątkowy, powstały z inspiracji samego Jezusa, przez który przechodzi łaska. Jest on zewnętrznym znakiem naszej ufności – ufność, to pierwsza rzecz, której się od nas wymaga. A ufność, to zawierzenie. Ten obraz, to wizerunek naczynia, z którego ludzie czerpią łaski ze źródeł miłosierdzia. Jest też narzędziem w rękach Jezusa, poprzez które On udziela nam łaski – podkreślił biskup warszawsko-praski.

Dodał, że Jezus żądał, by czynić miłosierdzie, wyjaśniał, dlaczego miłosierdzie ma być czynione, kazał się modlić, ponieważ modlitwa zwielokrotnia wartość czynu miłosierdzia i jego oddziaływanie. Obraz, na którym jest Jezus, przedstawia misterium paschalne: Jezus umęczony, z przebitym bokiem, śladami męki na ciele, „jest znakiem całkowitej ofiary na krzyżu, ale też zmartwychwstania”.

W ujęciu hierarchy, dwa wychodzące z serca Jezusa promienie, symbolizują sakramenty. Serce Jezusa jest niejako włączone do nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, a „Litania do Serca Jezusa jest jednocześnie litanią do Bożego Miłosierdzia”. Bóg jest miłością i miłosierdziem zarazem: błaga, by zwracać się do miłosierdzia, póki jest czas, ludzie powinni stawać się świadkami miłosierdzia wobec innych.

Oprawę muzyczną uroczystości zapewnił zespół Lumen, który po Mszy świętej zaprezentował w katedrze pop-oratorium na rocznicę objawień pt. „Miłosierdzie Boże”, oparte na tekstach św. siostry Faustyny, z muzyką Zbigniewa Małkowicza.

Na zakończenie Mszy świętej bp Libera zapowiedział, że w Niedzielę Miłosierdzia w kościołach diecezji płockiej przeprowadzona zostanie zbiórka pieniędzy na rozbudowę płockiego Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Na ten cel przeznaczona była także zbierana podczas Mszy świętej taca.

Tego dnia wielu diecezjan i pielgrzymów nawiedzało Sanktuarium Bożego Miłosierdzia na Starym Rynku w Płocku. Mogli tam obejrzeć, na jakim etapie znajduje się rozbudowa także miejsca, a także instalację artystyczną pt. „Miłość Boża kwiatem – a miłosierdzie owocem”. Jej głównym motywem była „Litania do Miłosierdzia Bożego” według siostry Faustyny.

W Płocku i diecezji odbyła się też akcja „Zapal Światło Miłosierdzia” – z okazji rocznicy objawień zapalano światło przy krzyżach i kapliczkach przydrożnych, a wieczorem w swoich mieszkaniach, na znak łączności duchowej z płockim Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Z inicjatywą wystąpił Krąg Czcicieli Bożego Miłosierdzia przy parafii św. Stanisława Kostki w Płocku.

Według "Dzienniczka" św. Faustyny Kowalskiej, 22 lutego 1931 r. miała ona wizję Jezusa, który kazał jej namalować obraz Miłosierdzia Bożego. Miało to miejsce w Płocku, w dzisiejszym Sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Kolejne widzenie dotyczyło ustanowienia Święta Miłosierdzia Bożego, obchodzonego w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. W listopadzie 1932 r., podczas rekolekcyjnej spowiedzi u o. Edmunda Eltera SJ, otrzymała pierwsze potwierdzenie nadprzyrodzonego pochodzenia objawień.