Zdecydowałem się kandydować na funkcję Rzecznika Praw Obywatelskich, bo to ważna funkcja, duża odpowiedzialność, odpowiedzialność za stanie na straży praw i wolności człowieka, obywatela w sytuacji naruszenia ich przez władze publiczne – mówił kilka dni temu w Sejmie poseł PiS Bartłomiej Wróblewski. Zapewnił, że jeśli zostanie wybrany na RPO, zagwarantuje apolityczność tej instytucji. – Rzecznik nie będzie rzecznikiem ani rządu, ani opozycji – obiecywał.
Dobrze znany, także czytelnikom „Idziemy”, dr Bartłomiej Wróblewski to kandydat na pewno przygotowany merytorycznie. Z racji wykształcenia prawnego, wykonywanego zawodu oraz z racji doświadczenia społecznego. Przyznają to także ci, którzy stoją dziś po przeciwnej stronie politycznej barykady. A niektórzy, jak senator Koalicji Polskiej Jan Filip Libicki, są nawet gotowi poprzeć jego kandydaturę, kładąc na szali swoją obecną partyjną przynależność! Ale – dodajmy z pełną mocą – większość opozycyjna posła Wróblewskiego na pewno nie poprze.
Dla mocno liberalizującej się obecnie PO poseł, który jest autorem zgłoszenia do Trybunału Konstytucyjnego wniosku ws. niektórych przepisów ustawy antyaborcyjnej jest kandydatem nieakceptowalnym. A jego merytoryczne przygotowanie nie ma tu żadnego znaczenia. Bo taka jest polityka.
No ale właśnie, czy to, co dzieje się od ponad pół roku wokół wyboru nowego RPO – co jest zresztą koniecznością, bo kadencja Adama Bodnara już dawno się wypełniła – nie jest też okazją do sprawdzianu? Sprawdzianu dla wszystkich. Dla opozycji, która nawet jeśli nie poprze kandydata już chyba ostatniej szansy, to przynajmniej da mu minimalny kredyt zaufania. Dla samego posła Wróblewskiego: czy faktycznie jest osobą, jak sam deklaruje, niezależnie myślącą? Czy będzie potrafił uniezależnić się nie tylko od partyjnych wpływów, ale i partyjnego myślenia? Czy doświadczenie, jakie zdobył w trakcie swojej pracy akademickiej, parlamentarnej i społecznej, jest w stanie wnieść do urzędu rzecznika?
To też wielki sprawdzian dla władzy, a konkretnie dla ugrupowania rządzącego, oskarżanego przez opozycję o to, że działa coraz mniej demokratycznie, że zawłaszcza kolejne pola społecznej i politycznej aktywności. Czy PiS jest w stanie udowodnić, że potrafi zerwać ze stricte partyjną logiką? Czy jest w stanie dać przyszłemu RPO swoistą carte blanche na niezależność, by faktycznie strzec konstytucji, praw i wolności przed zagrożeniami, które się pojawiają, ale i dać wolną rękę do współpracy RPO z różnymi organami władzy publicznej, by zapobiec naruszeniom tych praw? Sam kandydat przecież mówi o tym, że wie, iż „zagrożenia dla praw i wolności płyną z władzy publicznej w całej jej różnorodności. Jest to na pewno władza krajowa, ale jest to także władza europejska czy międzynarodowa. Jest to władza centralna, ale także są to władze samorządowe. Jest władza wykonawcza, ustawodawcza, ale także są sądy. I z wszystkich tych stron mogą płynąć zagrożenia dla praw i wolności jednostki. Może płynąć także wsparcie dla tych praw”.
Wyzwaniem, jeśli chodzi o ograniczanie naszych praw i wolności, są dziś także rosnące w siłę i będące coraz bardziej poza kontrolą globalne koncerny i korporacje, wobec których państwo staje się bezsilne. Rzecz niezwykle istotna, ale i trudna do wyegzekwowania. Czy nowy RPO poradzi sobie również z tym?
.jpg&w=624&h=543)
Co? Gdzie? Kiedy?
