Przed Świętami towarzyszy nam napięcie, pośpiech. Jest mnóstwo spraw do załatwienia: zakupy, przygotowanie potraw, sprzątanie mieszkania, domu, w pracy „dopinamy” rok.
W tym pośpiechu zapominamy o tym, co jest najważniejsze, na Kogo czekamy. Łatwo o zdenerwowanie, rozdrażnienie, co nierzadko prowadzi do kłótni.
Dla wielu z nas Święta Bożego Narodzenia są trudnym wyzwaniem. Musimy skonfrontować się z bliskimi, rodziną. Zatrzymać się, zastanowić nad naszymi relacjami, życiem. Zdarza się, że spotkania wigilijne nie są sielanką, gdzie króluje radość i miłość, wszyscy śpiewają kolędy, cieszą się sobą. Bywa, że zakładamy maski, bo chcemy być lepsi niż naprawdę jesteśmy. Udajemy, że wszystko jest w porządku, pięknie, cudnie, albo odwrotnie tylko narzekamy na polityków, szefa w pracy i cały świat. Towarzyszy nam napięcie, gdzieś w środku odzywa się pustka, może smutek.
Gdy tak przeżywamy Święta, to nie znaczy że jest to czas stracony. Może warto wtedy zadać sobie pytanie, dlaczego tak jest? Jeżeli doświadczymy na spotkaniu rodzinnym trudnych uczuć, emocji, warto im się przyjrzeć, przeanalizować i oddać Bogu. Może są sprawy do przepracowania, naprawienia. Co mogę zrobić, aby z moimi bliskimi łączyły mnie przyjacielskie relacje, a przede wszystkim miłość, która „wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma”. (1Kor 13, 4-13)
Są też takie rodziny, które autentycznie cieszą się sobą. Gdy przychodzi czas dzielenia się opłatkiem ich życzenia są szczere, płyną z głębi serc. Wzajemnie się błogosławią i dziękują Bogu za czas, który im dał.
Rodzina jest bardzo ważna. To tutaj możemy ogrzać się ciepłem domowego ogniska miłości, opowiedzieć naszym najbliższym, co nas trapi, co raduje. Po prostu cieszyć się sobą. Mam taką rodzinę, za którą Bogu dziękuje każdego dnia! Choć pamiętam, że na przestrzeni lat w naszym życiu były różne Wigilie. Jedna szczególnie trudna. Kilka lat temu, akurat w tym dniu „spadła na nas jak grom z nieba” bardzo smutna wiadomość. Czuliśmy się zdruzgotani informacjami, które usłyszeliśmy. Tak sobie wtedy pomyślałam – Jezu Mój, co Ty chcesz mi powiedzieć przez tę trudną sytuację i wtedy przyszedł czas rozdawania prezentów. Mój mąż pełniący rolę świętego Mikołaja obdarował wszystkich pięknie opakowanymi darami. Gdy przyszła moja kolej byłam doprawdy zaskoczona, głównie wielkością podarunku (ponad metr wysokości!). Po rozpakowaniu moim oczom ukazał się piękny, duży obraz Jezusa Miłosiernego z napisem „Jezu ufam Tobie”. Po raz kolejny Bóg mnie zadziwił. Przyszedł do nas w najmniej oczekiwanym momencie, przyszedł dając nam siłę i otuchę w swoim obrazie. Mąż, który kilka tygodni wcześniej przygotował tę niespodziankę, nawet nie przypuszczał jak ważną rolę jego prezent odegra w swoim czasie.
Zachęcam, zróbmy wszystko co w naszej mocy, aby w te Święta Bożego Narodzenia w naszych domach królował Jezus, a między nami była autentyczna miłość, przebaczenie i pokój. Nie dajmy się sprowokować Złemu. Pamiętajmy o Sakramencie pokuty i pojednania.
W momentach kryzysowych módlmy się aktami strzelistymi: „Jezu ratuj!”, „Matko Boża ratuj”, „Jezu Ty się tym zajmij”, „Panie, pomóż mi”, „Jezu ufam Tobie”.
Zachęcam też do modlitwy słowami jednej z moich ulubionych pieśni:
„Jezu Tyś jest światłością mej duszy
Niech ciemność ma nie przemawia do mnie już
Jezu Tyś jest światłością mej duszy
Daj mi moc przyjąć dziś miłość Twą”.
Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia!
Czytaj także:
Co? Gdzie? Kiedy?
