Nie debatowaliśmy tu nad byle jaką sprawą, ale nad przyszłością Kościoła w Niemczech – powiedział przewodniczący Konferencji Episkopatu Niemiec bp Georg Bätzing na zakończenie czwartej sesji plenarnej tzw. niemieckiej drogi synodalnej, która odbyła się w ubiegły weekend we Frankfurcie nad Menem, z udziałem 200 delegatów. – Podjęliśmy siedem pozytywnych i nadających kierunek decyzji będących sygnałem dla ludzi, którzy nadal czują się związani z Kościołem – kontynuował bp Bätzing, mając na myśli przegłosowane przez zebranie dokumenty dotyczące: dopuszczenia kobiet do święceń kapłańskich (przewodniczący odpowiedzialny za to forum synodalne bp Franz-Josef Bode nazwał to „historycznym krokiem”), zmiany katolickiej etyki seksualnej w kwestii osób homoseksualnych, liberalizację kościelnego prawa pracy w kwestii zatrudniania w instytucjach kościelnych rozwodników żyjących w powtórnych związkach czy par gejów i lesbijek, dopuszczenie do urzędów kościelnych i święceń osób homoseksualnych.
Pomimo przyjętych w głosowaniu tekstów jeden, najbardziej oczekiwany, dotyczący liberalizacji katolickiego nauczania o seksualności pt. „Życie w udanych związkach”, został na samym początku sesji odrzucony. Za tekstem opowiedziało się 82 proc. obecnych delegatów, ale tylko 61 proc. obecnych biskupów, czyli mniej niż wymagane dwie trzecie głosów hierarchów. Po tym nastąpiło zerwanie obrad i spontaniczna akcja protestacyjna licznych członków zgromadzenia. 21 biskupów, którzy zagłosowali przeciwko tekstowi, nazwano „zacofanymi”.
Po wznowieniu obrad zarządzono ponowne głosowanie, tym razem imienne. Zresztą prezydium stwierdziło, że tekst dotyczący zmiany etyki seksualnej i tak będzie poddawany dalszym pracom. Niemniej wszystkie teksty – jak zapowiedział bp Bätzing – zostaną przedstawione Ojcu Świętemu, tak aby mogły być włączone w trwający w Kościele powszechnym proces synodalny o synodalności. Zresztą niektóre niemieckie diecezje już podejmują w praktyce postulaty tzw. drogi synodalnej. I to pomimo zastrzeżeń wynikających z prawa kanonicznego.
Na przykład w ostatnim czasie archidiecezja Paderborn zdecydowała, że w nadchodzących wyborach nowego arcybiskupa wezmą udział osoby świeckie, które wyłoniono do tego zadania w drodze losowania. W skład tej grupy wejdzie trzech przedstawicieli diecezjalnej rady duszpasterskiej oraz po jednym przedstawicielu szkół katolickich z terenu archidiecezji i diecezjalnego stowarzyszenia Caritas. Zgodnie z zaleceniami niemieckiej drogi synodalnej archidiecezja ogłosiła, że tym samym jako pierwsza z 27 niemieckich diecezji przedstawia konkretną propozycję do realizacji.
Okazuje się jednak, że nie potrzeba nawet specjalnej drogi synodalnej, aby wprowadzić reformy w lokalnym Kościele. Przykładem tego było niedawne wydarzenie w szwajcarskiej diecezji Chur. W jednej z tamtejszych parafii kobieta, która nią kierowała, „koncelebrowała” Mszę św. w obecności diakona ubranego w tęczową stułę, innej kobiety i dwóch księży – przy czym wszyscy wypowiedzieli słowa konsekracji. W reakcji na to wydarzenie bp Joseph Maria Bonnemain otworzył wstępne dochodzenie kanoniczne przeciwko tej kobiecie, której „koncelebrowanie” Mszy św. miało zaakcentować jej przejście na emeryturę. Sprawa wywołała skrajne reakcje – jedni krytykują kobietę, inni biskupa, który wszczął dochodzenie. 700 osób podpisało się pod petycją solidarnościową z kobietą.
Przypadek ten pokazuje, że tzw. droga synodalna, która została wymyślona w Niemczech, to pewien stan umysłu, który zatacza coraz szersze kręgi. I to pomimo kilku interwencji Watykanu i licznych wezwań innych episkopatów krytykujących poczynania przedstawicieli niemieckiego procesu. Jednakże mylą się ci, którzy myślą, że Kościół powszechny potrzebuje „uzdrowienia” za pomocą reform płynących z Kościoła katolickiego w Niemczech, bo jego sytuacja mówi sama za siebie: na 22 mln jego członków praktykuje jedynie 900 tys. osób.
Czy taka wspólnota może być wzorem dla innych Kościołów lokalnych? Tego pytania nie chcą zadać sobie przewodniczący tzw. drogi synodalnej oraz jej zwolennicy i zapowiadają już piątą i ostatnią sesję na marzec 2023 r. Prawda jest taka, że najmniej na te zebrania i sam wynik tego procesu czekają wierni, dla których ponoć to wszystko zostało przedsięwzięte.
.jpg&w=624&h=543)
Co? Gdzie? Kiedy?
