Zaczynamy się powoli przyzwyczajać do kontrowersyjnych wypowiedzi przełożonego generalnego Towarzystwa Jezusowego, zwłaszcza tych, w których notorycznie zaprzecza istnieniu szatana jako rzeczywistości osobowej. W ostatnim wywiadzie dla włoskiego magazynu „Tempi” Arturo Sosa Abascal SJ stwierdził, że diabeł istnieje „jako personifikacja zła w różnych strukturach, ale nie osobowo, bo on nie jest osobą, jest drogą działania zła”, czym wywołał spore zamieszanie albo raczej protesty wśród wiernych.
Międzynarodowe Stowarzyszenie Egzorcystów, założone przez nieżyjącego już o. Gabriele Amortha, które w 2014 roku zostało oficjalnie uznane przez Kongregację Nauki Wiary, przypomniało przy tej okazji w specjalnym oświadczeniu, że diabeł jest „bytem osobowym, który myśli i działa i który dokonał wyboru, buntując się przeciw Bogu” i że jest to „prawdą wiary, która od zawsze należała do doktryny chrześcijańskiej”.
Nie każdy jest wykształconym teologiem. Okazuje się jednak, że w realne istnienie szatana bardziej wierzą zwykli wierzący niż wielcy teologowie. Może dlatego, że mogą odczuć skutki uwikłania w różne nieuporządkowania na własnej skórze.
Egzorcyści zrzeszeni w stowarzyszeniu cytują również słowa papieża Franciszka o szatanie z adhortacji Gaudete et exultate: „Nie myślmy, jakoby był to jakiś mit, wyobrażenie, symbol, postać czy pojęcie. Takie oszustwo prowadzi nas do osłabienia czujności, do braku troski o siebie i do bycia bardziej narażonymi”. Doskonale wiedzą o tym wierni i duchowni za oceanem, gdzie w ostatnich kilkunastu latach liczba egzorcystów wzrosła czterokrotnie. A to dlatego, że ogromnie zwiększyło się zapotrzebowanie na egzorcyzmy. Egzorcyści przyznają, że przyczyną zniewoleń wielu osób jest uwikłanie w narkotyki, różne rytuały pogańskie czy pornografię. Ale także otwarte działania na polu społecznym i politycznym (!) różnych satanistycznych sekt, zwłaszcza w USA i Kanadzie.
Dokładnie w tym samym czasie, kiedy generał jezuitów zaprzeczał istnieniu diabła, kanadyjska organizacja Świątynia Szatana zaprosiła na pierwszą w historii tego kraju publiczną czarną mszę w Ottawie, oferując bilety wstępu po 20 dolarów. Sprzedało się 50 biletów na ten rytuał, który trwał cztery godziny. Satanistyczna organizacja określiła go jako „wyraz osobistej wolności”. Podczas gdy w heavy-metalowym klubie trwał satanistyczny rytuał, siedmiu księży i pond stu dwudziestu katolików modliło się na zewnątrz. Przedtem w pobliskiej katedrze księża i wierni otrzymali specjalne błogosławieństwo od abp. Terrence Prendergasta, metropolity Ottawy – notabene, także jezuity – podczas gdy on sam potępił publicznie czarną mszę i wezwał wiernych do modlitwy ekspiacyjnej.
Z kolei Świątynia Szatana, działająca w USA, z siedzibą w Salem, angażuje się w promowanie dostępu do nieograniczonej aborcji. Organizacja ogłosiła, że na jesieni będzie organizować manifestacje pod hasłem „Religijne prawa reprodukcyjne”, mające na celu zbiórkę pieniędzy na rzecz walki prawnej o zalegalizowanie aborcji aż do momentu narodzin dziecka. Już teraz organizacja procesuje się o liberalizację prawa aborcyjnego w stanie Missouri i zapowiada dalsze działania prawne w innych stanach na rzecz pełnego dostępu do aborcji.
Działania sekt satanistycznych to nie jakaś zabawa w czarną magię czy przebierańców, ale realne czczenie władcy zła i szerzenie jego zgubnych postulatów. Ostrzegać przed uwikłaniem się w sidła szatana można tylko w jeden sposób: mówiąc, że on istnieje i że realnie, cały czas toczy walkę o zgubę każdej ludzkiej duszy.
Co? Gdzie? Kiedy?
