Post za Europę

Okres Wielkiego Postu to czas zarówno modlitwy, jak i wstrzemięźliwości od różnych rzeczy czy przyczajeń, które sprawiają nam przyjemność. Najczęściej słyszę, że osoby wierzące rezygnują na ten czas z oglądania telewizji, słuchania muzyki, obecności na Facebooku czy Twitterze, zakupów w galeriach handlowych, spotkań towarzyskich, wizyt w kinie i teatrze. Mniej osób podejmuje post od konkretnych produktów żywnościowych, np. słodyczy czy ciast, oraz od używek – alkoholu czy kawy.

A przecież sięgając do znaczenia słowa „post”, odkrywamy, że jest to „dobrowolne powstrzymywanie się od jedzenia w ogóle lub od spożywania pewnych rodzajów pokarmów”. O trzydniowym poście bez jedzenia i picia, ale za to z Pismem Świętym, pisze w swojej książce „Bóg albo nic” kard. Robert Sarah, który w ten właśnie sposób przygotowuje się do ważnych wydarzeń w swoim życiu lub do podejmowania kluczowych decyzji. Natomiast amerykański jezuita James Martin opisuje w swoim ostatnim bestsellerze „Jezus” przyjaciela, który, chcąc wspomóc różne akcje charytatywne, pości w ich intencji przez tydzień o wodzie i sokach.

Z roku na rok organizuje się w Wielkim Poście coraz więcej inicjatyw religijnych zachęcających chrześcijan do postu w jego pierwotnej formie, czyli do ograniczenia się do wody i chleba lub samych napojów we środy i w piątki lub nawet przez całe 40 dni. Niemożliwe? Okazuje się, że możliwe. Oczywiście nie dla wszystkich, bo trzeba najpierw wziąć pod uwagę własny stan zdrowia. Wzrasta jednak liczba osób wierzących, które tak właśnie poszczą. I to nie w intencjach osobistych, ale w tych dotyczących nas wszystkich.

Na przykład katolicki Dom Modlitwy w niemieckim Augsburgu, w którym trwa nieustanna modlitwa 24/7 – czyli 24 godziny na dobę, siedem dni w tygodniu – osób różnych wyznań chrześcijańskich z różnych krajów, wezwał do 40-dniowego postu o samej wodzie lub napojach w intencji Europy, pod hasłem: Europe shall be saved, czyli „Europa powinna być ocalona”. Johannes Hartl, lider Domu Modlitwy i katolickiej odnowy charyzmatycznej w Niemczech oraz ojciec czworga dzieci, który podróżuje po całym kontynencie z rekolekcjami charyzmatycznymi, zaapelował, aby znalazło się 10 tys. osób, które by przez całe 40 dni lub po kilka dni z rzędu w ciągu tegorocznego Wielkiego Postu podjęły post o wodzie lub napojach połączony z modlitwą w intencji naszego kontynentu.

Johannes Hartl jest bowiem świadomy – jak przyznaje – tragicznej sytuacji duchowej, w jakiej Europa się znajduje. Przypomina, że przeżywamy właśnie, ze względu na różne jubileusze, strategiczny rok. Hartl nie traci nadziei, że możliwe jest „przebudzenie w Europie” i „odmiana w jej duchowym klimacie”. A patrząc na to, co się wokół nas dzieje, nie można nie przyznać mu racji, iż taki post z modlitwą jest pilnie potrzebny. Nie wszystko zło, które dzieje się w Europie, da się zmienić czy zatrzymać za pomocą petycji, akcji, protestów. One oczywiście też są potrzebne. Ale walka z chrześcijańską wizją Europy w ostatnich latach wzmogła się ogromnie i obejmuje już wszystkie szczeble życia społecznego i politycznego. Jest oparta na absurdalnych decyzjach, rugujących nie tylko chrześcijaństwo, ale i normalność z codziennego życia jej mieszkańców.

I jest przede wszystkim walką duchową, a więc i wymagającą duchowych środków. Im więcej świadomych chrześcijan przyłączy się do takiej duchowej ofensywy, tym większa szansa na to, że galopująca laicyzacja Europy zostanie zatrzymana, a może nawet odwrócona.

Idziemy nr 11 (597), 12 marca 2017 r.