Biskup Koch, który do tej pory kierował diecezją drezdeńsko-miśnieńską, uważany jest – podobnie jak kardynał Woelki – za ucznia kardynała Joachima Meisnera, jako że z jego rąk otrzymał święcenia biskupie i posługiwał w archidiecezji kolońskiej przez siedem lat. Tym samym zaliczany jest do konserwatywnego skrzydła Kościoła katolickiego, czemu dał już wyraz swoim zaangażowaniem w przygotowanie Światowych Dni Młodzieży z Benedyktem XVI w Kolonii.
Z drugiej strony biskup Koch jest przychylny związkom jednopłciowym, czemu dał wyraz słowami: „Każdy związek, który ludzi umacnia i podtrzymuje, jest w moich oczach dobry, co tyczy się również związków jednopłciowych”. Nie są to słowa bez znaczenia, jeśli weźmiemy pod uwagę, że biskup Koch jest przewodniczącym Komisji ds. Małżeństwa i Rodziny w Konferencji Episkopatu Niemiec.
Niewątpliwie archidiecezja berlińska nie należy do łatwych ze względu na wielokulturowość samej stolicy oraz jej postępowość, jaką wręcz wyróżnia się pośród innych niemieckich metropolii. Są też kwestie otwarte i sporne, rozpoczęte za czasów poprzednich pasterzy, które wciąż nie mogą doczekać się uregulowania. Były to zresztą pierwsze pytania, na które musiał odpowiedzieć biskup Koch podczas swojej pierwszej konferencji. Chodzi tu przede wszystkim o reformę strukturalną archidiecezji berlińskiej, zgodnie z którą do 2020 roku 105 parafii Berlina, Brandenburgii i Pomorza Przedniego ma zostać połączonych w 30 wielkich parafii. Reforma ta związana jest zarówno z malejącą liczbą wiernych, jak i coraz większym brakiem duchownych, a co za tym idzie – z niemożliwością finansowego utrzymania i duszpasterskiej opieki nad wszystkimi kościołami archidiecezji.
Nowo mianowany metropolita Berlina przyznał, że w tej sprawie otrzymał już wiele listów wyrażających „strach przed anonimowością i brakiem ojczyzny”. Stwierdził również, że reforma sama w sobie nie jest najważniejsza, gdyż chodzi przede wszystkim o to, „w jaki sposób Kościół może wypełniać swoje zadania w zmienionym społeczeństwie”. I chyba właśnie to „zmienione społeczeństwo” jest największym wyzwaniem stołecznej archidiecezji, która jest jedynym w swoim rodzaju tyglem kulturowym i religijnym.
Największą społecznością obcokrajowców zamieszkującą Berlin są Turcy, a zaraz po nich Polacy. Pod względem wyznania największą grupę stanowią natomiast osoby bezwyznaniowe, bo aż 55 proc., podczas gdy na drugim miejscu plasują się protestanci (20 proc.). Katolików jest 9 proc., czyli prawie tyle co muzułmanów, którzy stanowią ponad 7 proc. mieszkańców Berlina. Tym samym charakterystyczne cechy niemieckiej stolicy to jej ultrapoprawność polityczna, postmodernizm, dekadencja. Berlin zyskał sobie miano metropolii, gdzie nie obowiązują żadne „krępujące” człowieka standardy chrześcijańskie. Jak mawiał jej przedostatni burmistrz, Klaus Wowereit, gej-katolik: Berlin to „miasto otwarte, liberalne i tolerancyjne”.
Nowo mianowany metropolita Berlina, którego uroczysty ingres do katedry berlińskiej odbędzie się 19 września, będzie miał niełatwe zadanie scalania wspólnoty katolickiej istniejącej w tym jednym z najbardziej zlaicyzowanych regionów Niemiec. Jednakże nie tylko Berlin stanowi dla niego wyzwanie. Jako przewodniczący Komisji ds. Małżeństwa i Rodziny oraz uczestnik Synodu o Rodzinie biskup Koch ma spory wpływ na to, w jaki sposób niemiecki Kościół podchodzi do tychże tematów.
 | Stefan Meetschen |
Co? Gdzie? Kiedy?
