29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Krok dalej

Ocena: 0
2240
Naturę III RP najlepiej widać tuż przed ważnymi rozstrzygnięciami. Bo gdy nic się nie dzieje, gdy do wyborów daleko, jest dość miło. Bywa, że wręcz sympatycznie. W telewizjach puszczą krytyczny głos, a nawet – zdarza się – zaproszą do studia opozycyjnych komentatorów i zważą argumenty. I wezwą do pojednania, i przypomną, że stanowimy, niezależnie od różnic, jeden naród. A pan prezydent Komorowski wyrazi troskę o rodzinę.

Ale nie można dać się zwieść. Gdy zbliża się głosowanie, gdy coś może się zmienić, maski spadają, orkiestra przestaje grać skoczne melodie, pojawiają się tony dramatyczne. I zaczyna być niemiło. Dla Mariusza Kamińskiego – kara więzienia bez zawieszenia. Dla SKOK-ów – wielotygodniowa nagonka. Dla wszystkich – napisane na nowo stenogramy z kokpitu tupolewa, znów uderzające w polskich pilotów i w generała Błasika. W mediach białoruski monogłos. I znów brutalny język – tak brutalny, że aż nierealny, nazwany kiedyś, słusznie, przemysłem pogardy.

To medialno-polityczne pałowanie ma oczywiście sprawić, żeby nam się odechciało. Żebyśmy wycofali się w prywatność, zajęli bieganiem albo innym hobby. Żebyśmy nie myśleli o zmianie reguł. Paradoksalnie, im bardziej zagrożony czuje się system, tym większa agresja. Co doskonale widać po reakcji na wizerunkowe i sondażowe sukcesy Andrzeja Dudy. Bo Duda może wyjść poza twardy elektorat prawicy, może przyciągnąć wyborców środka. Dlatego trzeba podkręcić emocje, przywołać Smoleńsk, podzielić Polaków jeszcze głębiej. Tak, by nie było miejsca na rozmowę, by decydowała naga przemoc i przewaga w sferze zasobów medialnych i biznesowych. Wszystko to oczywiście pod hasłem „zgody”.

Teraz mamy przykład klasyczny – konwencję, której realną, antyrodzinną treść przesłonięto hasłami walki z przemocą w rodzinie. Prezydent Komorowski, rzekomo konserwatywnie myślący, nawet nie podjął gry z opinią publiczną. Gdy sejm przegłosował, on raz dwa podpisał, a teraz szybko ratyfikował. Nie skierował dokumentu do Trybunału Konstytucyjnego, choć mógł to zrobić. Zasypał nas za to słowami, które tak bardzo fałszują sens konwencji, że warto je zachować dla potomnych. „Ta konwencja jest ważna dla postępu w zakresie ograniczania patologicznych zjawisk, które są nieszczęściem wielu polskich rodzin. Nie wyobrażam sobie sytuacji, w której Polska mogłaby być krajem, który tej konwencji nie ratyfikuje. To byłaby hańba międzynarodowa!” – mówił. Dlaczego walka z przemocą w rodzinie musi iść w parze z promowaniem genderyzmu i rozmywaniem ról społecznych, z budowaniem atmosfery wrogości wobec narodowej i katolickiej tradycji – tego prezydent nie wyjaśnił. Może nie umiał, a konwencję podpisał, bo tak wygodniej? Albo musiał, nie chcąc narażać się na gniew wpływowych ośrodków, tak krajowych, jak zagranicznych?

Na marginesie: przyjęcie antyrodzinnej konwencji jest ważną cezurą dla wszystkich konserwatystów. Oznacza bowiem, że Platforma poszła krok dalej. Do tej pory epatowała „postępowymi” zapowiedziami, deklaracjami, sygnałami, na szczęście z mizernym skutkiem legislacyjnym. Teraz przeszła do czynów, do zmian w prawie. To oczywiście wynik kalkulacji wyborczej (próba przejęcia głosów lewicy), ale jednocześnie porażka tych wszystkich ludzi dobrej woli, którzy trwali w obozie rządzącym, łudząc się, że coś w ten sposób blokują. Gdy uznano, że czas na gwałtowny skręt w lewo, zbyto ich wątpliwości pogardliwym milczeniem, nakazano posłuszeństwo, zastraszono. To w sumie logiczne: jeśli chce się zabiegać o stanowiska w Europie, trzeba realizować lewicowe wytyczne, niezależnie od poglądów wyborców. Ba, jest nawet lepiej, jeśli postęp wdrażają nominalni „konserwatyści”, bo wówczas skuteczniej pacyfikują opór.

Nie ma co ulegać złudzeniom. Jeśli chce się stawiać opór budowniczym „nowego człowieka”, trzeba to robić otwarcie, wiedząc, że cena może być wysoka. Nie ma dróg na skróty, a te, które widać, prowadzą na manowce.

Jacek Karnowski
Autor jest redaktorem naczelnym tygodnika wSieci
Idziemy nr 16 (499), 19 kwietnia 2015 r.


PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter