28 marca
czwartek
Anieli, Sykstusa, Jana
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Cztery adwenty, cztery Boże Narodzenia

Ocena: 0
2843
Adwent to czas oczekiwania na Tego, który nadchodzi. Na Zbawiciela. Kościół zaprasza nas do liturgicznego przeżywania oczekiwania na przyjście, które już się dokonało w Jezusie Chrystusie, wcielonym Synu Bożym. Cztery niedziele adwentowe oraz codzienne Msze roratnie wytyczają rytm tego okresu. W liturgii nie chodzi jednak tylko o wspominanie wydarzeń minionych, ale o wiarę, że Słowo Boże i sakramentalne znaki dotyczą mojego życia tu i teraz. A zatem adwent historyczny, oczekiwanie narodów na Zbawiciela, ma się powtórzyć w naszym życiu, w naszych sercach. Trzeba umieć czekać na Boga nadchodzącego każdego dnia w różnych wydarzeniach, osobach, wewnętrznych poruszeniach. W ten sposób adwent wspominany liturgicznie staje się naszym osobistym adwentem.

Jest też trzecia perspektywa. Oczekiwanie na powtórne przyjście Pana. Pojmany Jezus, stojąc przed oskarżającą Go Wysoką Radą, na pytanie: „Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Błogosławionego?”, odpowiedział: „Ja jestem. Ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmogącego i nadchodzącego z obłokami niebieskimi” (Mk 14, 61-62). W ten obrazowy sposób Chrystus wskazał na swoją boskość, w tym na to, że w Nim dokona się spełnienie historii: ten świat przeminie i nastanie nowa ziemia i nowe niebo, nowe stworzenie. Chrystus, miłosierny Sędzia, Alfa i Omega, Początek i Koniec, pokona ostatecznie wszelkie zło i śmierć (por. Ap 21). Ten tzw. koniec świata – czy też raczej początek nowego – nazywamy paruzją, powtórnym przyjściem Chrystusa Pana. W oczekiwanie na paruzję wpisuje się oczekiwanie na spotkanie z Bogiem po naszej śmierci. Wszyscy zmierzamy ku śmierci, która jednak nie jest definitywnym końcem, ale wejściem w wieczność. To zmierzanie ku spotkaniu z Bogiem po tamtej stronie możemy nazwać czwartym adwentem.

Również na Boże Narodzenie warto spojrzeć w czterech różnych perspektywach. Bóg, tj. wcielony Syn Boży, druga osoba Trójcy Świętej, narodził się z Dziewicy Maryi w Betlejem. To narodzenie może być nazwane drugim narodzeniem Syna, pierwszym jest bowiem odwieczne rodzenie Syna przez Boga Ojca. W prologu Ewangelii Jana czytamy: „Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył” (J 1, 18). Oczywiście, rodzenia Syna przez Ojca nie należy sobie wyobrażać na jakiś mityczny sposób. „Jednorodzony” wskazuje na odwieczną relację między Ojcem i Synem i na to, że Syn ma Boską naturę Ojca, czyli jest Bogiem.

Jezus narodził się z Maryi jako prawdziwy człowiek po to, abyśmy my mogli narodzić się na nowo. Albo inaczej: aby Jezus mógł narodzić się w nas, dając nam nowe życie. Sam Chrystus tłumaczy Nikodemowi: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego” (J 3, 5). To nowe narodzenie dokonuje się w sakramencie chrztu. Polanie wodą oraz słowa: „Chrzczę ciebie w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” są widzialnym znakiem rzeczywistości niewidzialnej. A tą niewidzialną rzeczywistością jest Bóg w Trójcy Jedyny, który nieodwołalnie powołuje człowieka do wiecznej wspólnoty z sobą. Chrzest jest jakby zalążkiem życia, które rozwinie się w pełni po zmartwychwstaniu. W śmierci rodzimy się na nowo przed Bogiem i dla Boga. Tradycja wschodnia mówi o przebóstwieniu. Ojcowie Kościoła nie wahali się mówić: Bóg stał się człowiekiem, aby człowiek stał się Bogiem, to znaczy doskonale zjednoczony z Bogiem. I to jest czwarte Boże Narodzenie.

Cztery adwenty, cztery Boże Narodzenia. Po części zrealizowane, ale jeszcze nie w pełni. Boże dzieła i Boże obietnice, które czekają na przyjęcie z wiarą. To czas nadziei, wielkiej nadziei. Życie nie jest zamkniętym cyklem narodzin i śmierci, w którym śmierć ma ostatnie słowo. Przyszłość należy do nowych narodzin, „a śmierci już odtąd nie będzie” (Ap 21, 4).

Dariusz Kowalczyk SJ
dkowalczyk(at)jezuici.pl

Idziemy nr 51/52 (483), 21/28 grudnia 2014 r.


PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 28 marca

Wielki Czwartek
Daję wam przykazanie nowe,
abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 13, 1-15
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter