29 marca
piątek
Wiktoryna, Helmuta, Eustachego
Dziś Jutro Pojutrze
     
°/° °/° °/°

Czas wielkich papieży

Ocena: 3.7
5123
Niewątpliwie żyjemy w okresie wybitnych, świętych papieży: Pius XII, Jan XXIII, Paweł VI, Jan Paweł I, Jan Paweł II, Benedykt XVI, a dziś Franciszek. A wiemy z historii, że Biskupi Rzymu nie zawsze tacy byli... Wielcy papieże nie biorą się znikąd. Są owocem żywotności Kościoła. Ta żywotność w czasach współczesnych wiąże się z odnową Soboru Watykańskiego II. I choć Pius XII zmarł przed soborem i miał mentalność „przedsoborową”, to przecież swoimi przemyślanymi nominacjami w dużej mierze przygotował uczestniczących w soborze biskupów. Zauważmy też, że wraz z Benedyktem XVI skończyła się epoka papieży, którzy brali udział w soborze.

Kiedy w 1958 roku wybrano na papieża Angela Roncallego, wydawało się, że będzie to tzw. pontyfikat przejściowy, czyli bez wielkich zwrotów i wydarzeń. Tymczasem dobrotliwy Jan XXIII zwołał sobór powszechny. Zrobił to wbrew głosom wielu kurialistów, którzy uważali, że nie ma takiej potrzeby, gdyż wszelkie problemy może rozwiązywać sam papież. Jan XXIII był jednak przekonany, że trzeba zwołać sobór, i uczynił to w roku 1962. Czy miał jakąś szczególną inspirację Ducha Świętego? Sam Jan XXIII tak skomentował tego rodzaju pytania: „Jeśli chodzi o moją pokorną osobę, to nie lubię odwoływać się do jakichś szczególnych inspiracji. Zadowalam się słuszną doktryną, która naucza, iż wszystko pochodzi od Boga. W tym właśnie duchu uważałem, że idea soboru byłą inspiracją”. Oto papież prostej wiary, przez którą potężnie powiał Duch, by odnowić Chrystusowy Kościół.

Na Sobór Watykański II przyjechał z Polski 42-letni biskup Karol Wojtyła. Był jego aktywnym uczestnikiem. Po wielu latach Jan Paweł II napisze w swojej pierwszej encyklice: „W głębokim zawierzeniu Duchowi Prawdy podejmuję bogate dziedzictwo współczesnych nam pontyfikatów. Jest to zaś dziedzictwo głęboko osadzone w tej świadomości Kościoła, której w mierze przedtem nieznanej przysłużył się Sobór Watykański II, zwołany i zapoczątkowany przez Jana XXIII”. Do Jana XXIII i Soboru Watykańskiego Jan Paweł II podczas całego pontyfikatu odwoływał się wielokrotnie. Także w swoim testamencie: „Stojąc na progu trzeciego tysiąclecia, pragnę raz jeszcze wyrazić wdzięczność Duchowi Świętemu za wielki dar Soboru Watykańskiego II, którego wraz z całym Kościołem – a w szczególności z całym Episkopatem – czuję się dłużnikiem”.

Ogłoszenie Jana XXIII i Jana Pawła II świętymi jest okazją – więcej: wezwaniem – aby ożywić przywiązanie i miłość do Kościoła, który daje nam takich pasterzy. I do Chrystusa, który posyła Kościołowi swego Ducha. Medialna popkultura, w czasach której żyjemy, preferuje flesze, błyskotliwe słówka, cały ten harmider produkowania kolejnych celebrytów i idoli. W tym wszystkim coraz bardziej brakuje nam głębi i pamięci. Kościół, strzegąc i głosząc wciąż na nowo dziedzictwo Ewangelii, oferuje nam głębię spojrzenia i pamięć kolejnych pokoleń, a także nadzieję – nie tylko na następnych kilka-, kilkadziesiąt lat, ale na wieczność. Uczyli nas o tym kolejni papieże. Jan XXIII i Jan Paweł II przypominają nam teraz o tym jako święci Kościoła.

Ci dwaj nowi święci sami wielokrotnie nauczali o świętości. Czynili to w duchu soborowego nauczania, że „wszyscy chrześcijanie zachęcani są i zobowiązani do osiągania świętości i doskonałości własnego stanu”. Świętość nie oznacza bycia jakimś półbogiem, ale zjednoczenie z Bogiem w Trójcy Jedynym. Tylko Bóg jest święty sam z siebie, nie zatrzymuje jednak świętości dla siebie, ale chce ją dawać człowiekowi i w ten sposób prowadzić do swego Królestwa. Jan Paweł II mówił w Rzeszowie w 1991 roku: „Święci i błogosławieni stanowią żywy argument na rzecz tej drogi, która wiedzie do królestwa niebieskiego. Są to ludzie – tacy jak każdy z nas – którzy tą drogą szli w ciągu swego ziemskiego życia i którzy doszli”. Jan XXIII i Jan Paweł II doszli, a teraz wstawiają się za nami, którzy jesteśmy w drodze…

Dariusz Kowalczyk SJ
dkowalczyk(at)jezuici.pl

Idziemy nr 18 (450), 4 maja 2014 r.



PODZIEL SIĘ:
OCEŃ:
- Reklama -

DUCHOWY NIEZBĘDNIK - 29 marca

Wielki Piątek
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

+ Czytania liturgiczne (rok B, II): J 18, 1 – 19, 42
+ Komentarz do czytań (Bractwo Słowa Bożego)

ZAPOWIADAMY, ZAPRASZAMY

Co? Gdzie? Kiedy?
chcesz dodać swoje wydarzenie - napisz
Blisko nas
chcesz dodać swoją informację - napisz



Najczęściej czytane artykuły



Najwyżej oceniane artykuły

Blog - Ksiądz z Warszawskiego Blokowiska

Reklama

Miejsce na Twoją reklamę
W tym miejscu może wyświetlać się reklama Twoich usług i produktów. Zapraszamy do kontaktu.



Newsletter