Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
To niektóre zdania z Ewangelii z ostatniej niedzieli. Jakże mocno korespondowały one z tym, co tego samego dnia można było zobaczyć i usłyszeć na ulicach polskich miast czy na ekranach telewizyjnych. Styczniowy finał WOŚP nigdy od 31 lat nie był cichy. Tak zresztą został wymyślony – jako poniekąd sprzeciw wobec systemu z czasów PRL, w którym wszystko było szare, smutne, byle jakie i ciche. Jednak cichość serca to nie to samo co cichość mowy.
Od razu zaznaczę, że nie będę tu dołączał do chóru krytyków ani apologetów WOŚP. Co więcej, mam dość wpisywania się w schemat: pomagam/nie pomagam. Wspierasz? Jak tak, to jesteś cymbał. A jeśli nie wspierasz, to usłyszysz, że nie masz serca ani wrażliwości, a nawet że jesteś faszystą…
– Mam prośbę do dziennikarzy: żebyście odnotowali fakty, jeśli czujecie się profesjonalistami. Wy jako dziennikarze tych gazet także będziecie z tego sprzętu korzystali – mówił Jerzy Owsiak, odnosząc się do doniesień, że dziennikarzom części mediów należących do Polska Press miano nakazać całkowite powstrzymanie się od pisania o Wielkiej Orkiestrze Świątecznej Pomocy.
Całkowite niepisanie jest głupotą. Ale warto dodać, bo pewnie nie wszyscy to wiedzą, że tysiące wejść na antenę dziennie to efekt nie samej miłości, ale konkretnej umowy patronackiej. Tak dzieje się z każdą dużą imprezą, filmem, a nawet premierą nowego samochodu. To dlatego np. o niedzieli, kiedy zbierane są pieniądze na stypendia Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”, jedne media mówią dużo, a inne ani słowa. O akcjach Caritas czy podobnych organizacji nie wspomnę.
Te słowa piszę nie jako kibic jednej z tych dwóch grup, które czasem są zacietrzewione jak sekty, lecz jako przedstawiciel grupy, która chce wreszcie normalności. Z jednej strony nie nasilajmy presji, by wszyscy Polacy oraz wszystkie stacje radiowe i telewizyjne tego dnia robiły to samo z entuzjazmem godnym zakochanego pierwszy raz nastolatka. Z drugiej nie zaliczajmy tych, którzy łączą się z WOŚP, do grona wszelkiej maści wrogów niepodległości, polskości i chrześcijaństwa. Nie powinniśmy tak robić, mimo prób różnych środowisk, które przy słownej pomocy samego szefa orkiestry traktują WOŚP jak taran na rząd.
Pamiętajmy, że prawdziwa miłość, a zarazem miłosierdzie, nie domaga się ani rozgłosu, ani pochwały. Jest cicha, ciągła i skuteczna. Konkretna. A już na pewno nie domaga się rozliczania z zaangażowania i wielkości daru.
Co? Gdzie? Kiedy?
