To nie była zwykła wycieczka do Warszawy. Dwadzieścioro uczniów gdyńskiego Zespołu Szkół Jezuitów im. św. Stanisława Kostki przyjechało do stolicy ze specjalną misją. Licealiści podzielili się na cztery grupy, które mogły poznać od środka pracę prowadzonej przez ojców kapucynów Jadłodajni na Miodowej, Domu św. Józefa Sióstr Misjonarek Miłości, jezuickiego Centrum Społecznego „W akcji” oraz Wspólnoty L’Arche. Odwiedzili też warszawską Wspólnotę Sant’Egidio. Pomagali w prostych czynnościach, takich jak sprzątanie czy przygotowanie obiadu. Przede wszystkim jednak mogli spotkać się twarzą w twarz z osobami bezdomnymi, niepełnosprawnymi i uchodźcami. Mieli szansę zweryfikować medialne stereotypy, zmierzyć się z katalogiem lęków i obaw, których – jak przyznają – nie brakowało przed tym wyjazdem. Wierzę, że te kilka dni spędzonych w stolicy na zawsze zmieni wzrok, jakim będą spoglądać na mijanych na ulicy bezdomnych czy cudzoziemców. Że doda im siły i odwagi. I że tym krótkim doświadczeniem, będą się dzielić ze swoimi kolegami i rodzinami.
Wyjazd był pomysłem jezuitów ks. Kamila Boberka SJ oraz ks. Czesława Wasilewskiego SJ. Już od pewnego czasu planowali w gdyńskiej szkole zorganizowanie projektu społecznego, który dałby uczniom szansę na spotkanie z potrzebującym pomocy człowiekiem. To nie były zajęcia dodatkowe. Do Warszawy pojechała cała klasa. Bez wyjątku. Myślę, że zaproponowanego przez nich rozwiązania powinna spróbować każda szkoła. Może nawet wprowadzić je na stałe do programów nauczania? A może w szkołach średnich choć raz w kilkuletnim cyklu zrezygnować z rekolekcji wielkopostnych i zamiast kolejnych kazań i katechez zorganizować zajęcia z Ewangelii w praktyce?
Trwa debata o zmianach w systemie edukacji, typach szkół, liczbie klas, miejscach pracy, pieniądzach. Tylko czy ktoś zwrócił uwagę, że w naszych przeładowanych programach nauczania czasem brakuje najważniejszych lekcji – zajęć z szacunku i społecznej wrażliwości?
Co? Gdzie? Kiedy?
